Terapia odbarwień, przebarwień skórnych i zmian depigmentacyjnych skóry.
Bielactwo jest przewlekłą chorobą, u której podstaw leżą mechanizmy autoimmunologiczne. Istotą tego schorzenia jest występowanie tak zwanych plam hipopigmentacyjnych na skórze. Pojęcie hipopigmentacji oznacza zmniejszenie wysycenia danego obszaru skóry barwnikiem zwanym melaniną, który odpowiada za typowe zabarwieniem skóry. Brak barwnika objawia się bardzo jasnymi plamami w jej obrębie.
Najczęstszym objawem bielactwa są odbarwione, kredowobiałe lub bladobiałe plamy, wyraźnie odgraniczone od otoczenia, często z przebarwieniami na obwodzie.
Istotą bielactwa jest znaczne zmniejszenie stężenia melaniny w danym obszarze skóry, wynikające z obniżenia liczby komórek barwnikowych, które ją produkują. Komórki te nazywane są melanocytami.
Melanina powstaje dzięki specjalnym komórkom – melanocytami, które obecne są głównie w warstwie podstawnej naskórka. Barwnik produkowany przez melanocyty gromadzi się w specjalnych pęcherzykach – melanosomami. Potem pęcherzyki te transportowane są do wyżej znajdujących się warstw skóry, by ostatecznie trafić w okolice keratonocytów. To właśnie tam finalnie dochodzi do rozmieszczenia barwnika, który od tego momentu zaczyna pełnić swoje funkcje ochronne.
Najskuteczniejszym leczeniem jest mikropunktura, która wpływa na proces przebudowy produkcji melaniny w organizmie.